LOS VERSOS DEL OLVIDO (de verzen van de vergetelheid) is een ode aan de menselijkheid. Een poëtische film, waarin de beheerder van een begraafplaats ergens in Latijns-Amerika zich laconiek maar vastberaden inzet om de doden een waardig afscheid te geven.
Op de afgelegen begraafplaats weet de bejaarde beheerder moeiteloos zijn weg. Hij verzorgt de planten en leidt familieleden naar hun geliefden ook als die al jaren geleden begraven zijn. In het mortuarium toont hij de lichamen die zijn binnengebracht aan mensen op zoek naar hun dierbaren. Met de grafdelver bespreekt hij de doden. Elk mens heeft zijn verhaal, vindt de grafdelver, en elk verhaal heeft een einde nodig. Je moet de doden eren door ze je te herinneren. De kalme sfeer op het kerkhof is bedrieglijk; in de buitenwereld heerst geweld en op de radio gonst het van hardhandig politieingrijpen bij demonstraties. Wanneer een paramilitaire eenheid de begraafplaats binnenvalt en het mortuarium claimt om burgerslachtoffers van de onlusten te verbergen, wordt de beheerder opgepakt en in de woestijn gedropt. Als hij na een moeizame reis terugkkeert krijgt hij te horen dat hij is ontslagen. In het mortuarium ligt nog het lichaam van één jonge vrouw en in stil verzet zet de beheerder alles op alles om haar een gepaste begrafenis te geven. LOS VERSOS DEL OLVIDO is het sfeervolle debuut van de Iraanse regisseur Alireza Khatami. De film draait voor hem om ‘de morele verplichting om ons het verleden te herinneren en ons te verzetten tegen de gewelddaad van het vergeten’. De opnamen vonden plaats in Chili. Dat levert een geslaagde mix op van verhalende cinema uit Iran en de magisch-realistische sfeer die we kennen uit Zuid-Amerika, afgewisseld met luchtige scènes over het doolhof van de bureaucratie.

cast
Juan Margallo, Tomás del Estal, Manuel Morón 

duur
92 min.