In Gouda leeft een grote Marokkaanse gemeenschap. Ongeveer 10 procent van de Goudse bevolking is van Marokkaanse komaf. Vijftig jaar geleden (1965) werden de eerste Marokkaanse gastarbeiders geworven. Ze werden gekeurd in Marokko voor een job in vleesverwerkingsbedrijf Compaxo. De eerste Marokkanen in Gouda verbleven in pensions. Een pension telde enkele slaapkamers met stapelbedden, een haakje om de kleren op te hangen en een koffer met privé spullen. Behalve bij Compaxo werkten de Marokkanen ook bij de Melkunie, Kaasfabrieken, Siroopwafelbakkerijen, Kaarsenfabriek, Goudsche Machinefabriek. De gedachte was dat de Marokkanen tijdelijk in Nederland waren. Ze wilden geld verdienen en later in Marokko een eigen zaak beginnen. Zo liep het echter niet. In de jaren zeventig kwam de gezinshereniging op gang. En in Oosterwei kwamen betaalbare flats beschikbaar. De Marokkaanse gemeenschap groeide. Er werden moskeeen gesticht. De stichting Boughaz (letterlijk: Oversteek), waar de te vroeg overleden Nico Habermehl de motor van was, brengt al tien jaar de lokale geschiedenis van de Marokkaanse gemeenschap in beeld. Voor het jubileumjaar 2015 (vijftig jaar Marokkanen in Gouda) zet de stichting Boughaz de Marokkaanse vrouw in de spotlight. Meestal zijn het de mannen die de aandacht trekken, de gastarbeiders, de imams, de rotjochies. In de tentoonstelling Lalla Golda vraagt de stichting Boughaz aandacht voor de Marokkaanse vrouw die aanvankelijk achterbleef in Marokko en de Marokkaanse kleindochters in Gouda waarvan velen het opmerkelijk goed doen op school en zich ontplooien.