Hoge zeegolven werpen een drenkeling op het strand. De man is uitgeput en heeft honger. Waar heeft de zee hem gebracht? Hij gaat op onderzoek en stelt ontredderd vast dat hij op een onbewoond eiland is aangespoeld. Geen levend wezen te bekennen, behalve dan de krabbetjes op het strand. Nadat hij met kokosnoten zijn ergste honger heeft gestild, komt de man weer een beetje tot zinnen. Met de bomen uit het bamboebos kan hij een vlot bouwen. Eén ding is zeker: hier wil hij niet blijven, zo alleen. Wanneer de man met zijn vlot de zee op gaat, krijgt hij opnieuw te maken met tegenslag: zijn bouwsel wordt verwoest. Hij is boos en zwemt teleurgesteld terug naar het eiland. Met bijeengeraapte moed bouwt hij een nieuw vlot. Maar ook de volgende ontsnappingspoging mislukt, net als de derde. De boosdoener is een grote rode schildpad die kennelijk niet wil dat de man vertrekt. In het vervolg van het betoverende en diepgelaagde animatiesprookje, in eerste instantie bedoeld voor volwassenen, zien we hoe de man zich neerlegt bij de ontstane situatie – de metamorfose van de rode schildpad is de ommekeer. Het eiland wordt zijn thuis waar hij in en met de natuur kan leven. Gaat het om een droom of is de man alsnog gestorven? Regisseur Michael Dudok de Wit laat de interpretatie graag over aan de kijker. Voor hem is ‘verlangen’ de leidraad, net als in zijn – met een Oscar bekroonde kortfilm – FATHER AND DAUGHTER (2000). ‘Diep verlangen, ook al doet het soms pijn, vind ik naast de liefde het mooiste gevoel dat je kunt ervaren,’ vertelt hij VPRO-journalist Angela Dekker. Het werkelijk prachtig getekende en woordloze THE RED TURTLE ontving in Cannes de Speciale Juryprijs van het programma-onderdeel Un Certain Regard.

duur
80 min.