Alleen de titel is al prachtig, maar de inhoud van SNELWEGKERK is minstens zo mooi. Terecht dus dat de Goudse filmmaker Elsbeth Fraanje (1979) er eind september een Gouden Kalf mee won voor beste korte docu van 2017. Zij komt haar film éénmalig zelf toelichten in het Filmhuis.
Tijdens haar research voor een nieuwe film stuitte Fraanje in Duitsland op een bijzonder fenomeen: de Autobahnkirchen. Sinds eind jaren vijftig zijn er ruim veertig snelwegkerken en -kapelletjes gebouwd bij onze oosterburen, die er zelfs een speciaal verkeersbord voor ontwierpen. De meeste staan pal naast grote parkeerterreinen of tankstations. Bedoeld als pleisterplaats voor mensen die even afstand van het asfalt willen nemen en tot innerlijke rust willen komen, maar inmiddels uitgegroeid tot véél meer. Vast voer voor mooie verhalen, bedacht Fraanje. En dat bleek wel toen de filmmaker er met haar camera op uittrok: zij sprak in Midden- en Zuid-Duitsland bij verschillende snelwegkerken tal van bezoekers. Jong, oud, gelovig, ongelovig – het hele scala. Vier van hen worden geportetteerd in SNELWEGKERK. ‘Zij laten elk op hun eigen manier zien waar ze in hun dagelijks leven tegenaan lopen’, aldus de regisseur in de Filmkrant. ‘Bij hen zie je de confrontatie tussen de sleur van alledag en onze heimelijke angsten of hartstocht – wat we het meeste vrezen of liefste willen.’ Bij de bezoekers van de snelwegkerken blijkt dat vaak troost, liefde en geluk. Fraanje: ‘Voor veel mensen geldt: mijn leven is pas zinvol als ik een waardevolle relatie heb met de ander. Maar daarin gaat zoveel mis. Wie durft dat aan de grote klok te hangen? Die worsteling wilde ik laten zien.’

duur
53 min.