François Ozon, enfant-terrible van de Franse cinema, maakte een verrassend ingetogen film over seksueel misbruik en macht binnen de katholieke kerk, gebaseerd op ware feiten.
Zakenman Alexandre (Melvil Poupaud) – gelovig en netjes getrouwd – is in zijn jeugd jarenlang misbruikt door een priester. Op een dag komt hem tot zijn verbijstering ter ore dat deze Bernard Preynat in Lyon nog steeds bijbelles geeft aan minderjarigen. Wanneer hij kardinaal Philippe Barbarin hiermee confronteert, stelt deze zich welwillend op, maar verklaart ook droogjes dat de zaak grâce à dieu (godzijdank) verjaard is. Alexandre vindt in François (Denis Ménochet) een eerste medestander. Samen richten ze de belangenorganisatie La parole libérée (Het bevrijde woord) op en zoeken daarmee de publiciteit. Zo komen ze in aanraking met Emmanuel (Swann Arlaud). Dat de misdaad tegen hem nog niet verjaard is biedt de mogelijkheid – uiteindelijk samen met zeventig anderen – priester Preynat aan te klagen. In deze integere film komt ook de teleurstelling van de slachtoffers in hun ouders sterk naar voren. De ontwikkelingen volgend, verschoof tijdens het filmen de aandacht stapsgewijs van Alexandre via François naar Emmanuel. Om te onderstrepen dat dit in werkelijkheid gebeurde, liet Ozon de namen van de daders ongewijzigd. Nog voor de première in Berlijn, waar hij een Zilveren Beer won, probeerde de priester tevergeefs te voorkomen dat de film werd uitgebracht. Na de gerechtelijke uitspraak – de kardinaal gold inmiddels als medeplichtig – paste Ozon meteen de aftiteling aan – ‘zo heet van de naald kan cinema zijn’, zoals de Volkskrant opmerkte.

cast
Melvil Poupaud, Denis Ménochet, Swann Arlaud

duur
137 min.