Autobiografisch beeldverslag, door de chansonnier zelf gefilmd van 1948 tot 1982. Vol bespiegelingen over zijn veelzijdige leven: kind van Armeense vluchtelingen, zanger, acteur in zo'n zestig films, lid van de internationale jetset en liefhebber. En een wereldreiziger met empathie (en oog) voor armoede en ellende – alles inspiratie voor zijn prachtige liederen.
Charles Aznavour (1924-2018) stond op zijn 93ste nog op toneel. Tijdens zijn lange leven maakte hij talloze films, die hij overigens niemand liet zien en ook zelf nooit terugkeek. Édith Piaf had hem in 1948 een camera cadeau gedaan – hij werkte toen voor haar als secretaris. Uit vele dozen met films stelde regisseur Marc di Domenico, op verzoek van de reislustige zanger een film samen. Het is een verrassend portret van onze wereld in de jaren vijftig, zestig en zeventig, zoals we die nu niet meer kennen. Daarnaast is het een reisverslag van zijn leven, liefdes, geluk en leed, vol zelfreflectie op ijdelheid en egoïsme. De bespiegelende teksten, gesproken door een voice-over (Romain Duris), zijn samengeraapt uit interviews en uit Aznavour's biografie. Ze zijn vaak net zo mooi en treffend als zijn liederen en verklaren samen met de beelden veel van de prachtige teksten van de grote chansonnier. ------de Volkskrant â??â??â??â??“Ergens in de verte doen de beelden wel wat denken aan de straatfotografie van Ed van der Elsken.”------NRC â??â??â??â??“Zijn onbegrensde nieuwsgierigheid naar de wereld en diepgevoelde empathie met ontheemden zijn bewonderenswaardig. Naast zijn chansons leeft nu ook zijn open blik voort.”“een fraaie film op die prettig afwijkt van de standaardmuziekdocumentaire.”

duur
76 min.