Een jaar lang zwierf cineast Gatlif met een zevenkoppige crew de wereld rond op zoek naar de zigeunercultuur. Hij was daarbij geïnteresseerd in hun gebondenheid, hun drang om te overleven ondanks eeuwenlange achtervolging en hun bronnen van inkomsten. Gatlif, die zelf zigeunerbloed in de aderen heeft, noemt zijn film een gedramatiseerde road movie. Het werd een warme, poëtische hulde aan een miskend volk, dat elke genocide overleefde en dat zijn legendes bezingt in duizenden liederen, waarvan de levensvreugde spreekwoordelijk is. Gatlif observeert een even trots als kleurrijk volk zonder commentaar te geven en laat het oordeel over aan de toeschouwer. Mooie fotografie van Eric Guichard. Regie: Tony Gatlif. Documentaire. FRA 1993 • 103 min.