Nathalie (Isabelle Huppert) is als docente filosofie gewend over grote levensvragen te discussiëren. Ze doet niet anders als ze lesgeeft op school, of thuis aan tafel met haar volwassen kinderen en haar man die ook filosofie doceert. Maar wat heeft ze aan die theorieën als de wereld om haar heen verbrokkelt? In korte tijd vallen alle zekerheden in haar leven weg. Eerst door haar depressieve moeder, die dag en nacht een beroep op haar doet. Net als ze besluit dat haar moeder naar een verzorgingshuis moet verhuizen, kondigt haar man aan dat hij een vriendin heeft en bij Nathalie weggaat. En daar bovenop besluit haar uitgeverij dat haar boeken opgefrist moeten worden, met kleurige kaften die doen denken aan kinderboeken. Gaandeweg komt Nathalie steeds meer alleen te staan. Ze reageert op het oog onderkoeld en ingehouden. ‘Ik dacht dat je altijd van me zou houden’, zegt ze haast gelaten tegen haar man. Als ze alleen is komt bij vlagen het verdriet en de woede. Nathalie vindt steun en vriendschap bij haar favoriete oud-student Fabian, die haar uitnodigt in de commune waarin hij leeft. Toch maakt ook hij zich intellectueel van haar los en gaat steeds meer zijn eigen weg. Stukje bij beetje vindt Nathalie een nieuw evenwicht. Zonder dramatische scenes of wanhopige nieuwe liefdes, maar weloverwogen en geholpen door de filosofen die zij doceert. Isabelle Huppert (onlangs nog te zien in ELLE) speelt Nathalie zó naturel dat je je tijdens de film haast een voyeur voelt in haar leven. Regisseur Mia Hansen-Løve (LE PÈRE DE MES ENFANTS) wil met L’AVENIR vooral laten zien dat vrouwen na een scheiding ook alleen door kunnen gaan en de vrijheid omarmen zonder dat zij ‘gered’ worden door een nieuwe man.

cast
Isabelle Huppert, André Marcon, Roman Kolinka

duur
102 min.