Regisseur Ken Loach schaarde zich afgelopen voorjaar definitief tot de groten door in Cannes zijn tweede Gouden Palm te winnen. Dit keer voor I, DANIEL BLAKE – een film met een lach, een traan én een controverse.   Ken Loach is als geen ander gespecialiseerd in kitchen sink drama’s. De regisseur heeft patent op sociaal bewogen films over de Britse onderklasse, denk maar aan THE NAVIGATORS of aan het prachtige AE FOND KISS. Ook zijn nieuwste film I, DANIEL BLAKE past naadloos in zijn oeuvre. Hoofdpersoon in de film is Daniel Blake (Dave Johns), een bijna 60-jarige weduwnaar uit Newcastle. Blake heeft zijn leven lang hard gewerkt als timmerman, tot hij daar na een hartaanval noodgedwongen mee moet stoppen. Geen baan betekent geen inkomsten, maar gelukkig is er sociale zorg in Engeland. Althans, dat denkt Blake. Hij belandt echter in een Kafka-achtig bureaucratisch labyrint, waarbij hij van allerlei kastjes naar nog meer muren wordt gestuurd. Wat evenmin helpt is dat hij als digibeet grote moeite heeft om dingen te regelen via internet. Gelukkig vindt Blake steun bij Katie (Hayley Squires), een alleenstaande jonge moeder van twee kinderen die al in net zo’n lastig parket zit als hij. In Groot-Brittannië deed Loach’ bekroonde film de nodige stof opwaaien, vooral vanwege schrijnende scènes bij de voedselbank. Voor veel Britten – politici incluis – bleek dat een eyeopener. The Guardian waardeerde I, DANIEL BLAKE daarom met vier sterren: ‘Een krachtige parabel (…) zonder ironie en cynisme, dat zijn getroebleerde hoofdpersonen neerzet vol humor en menselijkheid’.

cast
Dave Johns, Hayley Squires, Sharon Percy

duur
97 min.