Is de 27-jarige Canadese regisseur Xavier Dolan (MOMMY) een wonderkind of gewoon een protégé van Cannes? Ook zijn zesde film, een toneelbewerking vol Franse A-sterren, verdeelt de gemoederen. Zowel onder kijkers als critici. Met JUSTE LA FIN DU MONDE verfilmde Xavier Dolan het gelijknamige toneelstuk van Jean-Luc Lagarce, een Franse acteur/auteur die in 1995 overleed aan de gevolgen van aids. Lagarce schreef een semi-autobiografisch verhaal over de homofiele successchrijver Louis (Gaspard Ulliel) die na een zelfverkozen ballingschap van twaalf jaar terugkeert naar zijn familie. Zijn doel: vertellen dat hij binnenkort gaat sterven. Louis’ familieleden kennen die agenda echter niet en reageren wisselend op het weerzien. Zijn moeder Martine (Nathalie Baye) is heel gelukkig met de terugkeer van haar verloren zoon. Zijn rebelse zusje Suzanne (Léa Seydoux, vol indrukwekkende tattoo’s) blijkt ook wel blij, maar verwijt Louis dat hij zo lang uit haar leven is verdwenen. Zijn oudere chagrijnige broer Antoine (Vincent Cassel) vindt het allemaal maar gedoe om niets en reageert zich voortdurend af op zijn onderdanige vrouw Catherine (Marion Cotillard). Tijdens de familiereünie komt allerlei oud zeer boven tafel en dat leidt natuurlijk tot explosieve situaties. Dolan filmde JUSTE LA FIN DU MONDE met veel claustrofobische close-ups. Daarnaast wisselt hij zijn verhaal af met flashbacks naar Louis’ jeugd en met intermezzo’s vol luide muziek – modern én uit de oude doos. Misschien niet ieders cup-of-tea, zo constateerde The Guardian fijntjes in een verder lovende review. Hoe dan ook: in Cannes won Dolan er afgelopen voorjaar zowel de Grand Prix mee als de prijs van de Oecumenische Jury.

cast
Marion Cotillard, Léa Seydoux, Vincent Cassel,

duur
97 min.