Het lijkt wel een mantra: ‘Het doet zo zeer, het doet zo zeer.’ Alsof mevrouw Breed hiermee haar moeizame oude dag wil bezweren. In een aangrijpende documentaire portretteert mantelzorger Heleen van Royen haar kwetsbare moeder.   De 84-jarige mevrouw Breed brengt haar dagen door op een bruine bank in haar flatje. Naast haar ligt een stapel NRC’s en puzzelboekjes. Haar rechterbeen wordt geteisterd door pijn, lopen is een hel. ‘Je weet niet hoe zeer het doet’, moet haar filmende dochter Heleen van Royen vaak horen. Maar moederlief aan de rollator brengen blijkt lastig, en dat geldt eigenlijk voor alle voorgestelde hulp. Mevrouw Breed verzwakt zienderogen, eet en verzorgt zich niet meer goed, zij is het leven zat. Bovendien is ze verward doordat ze lijdt aan vasculaire dementie – om de haverklap belt ze Heleen om haar te feliciteren met haar verjaardag. Met veel liefde en oneindig veel geduld krijgt Heleen het toch voor elkaar om haar moeder te laten verhuizen naar een mantelzorgwoning bij haar huis in Hilversum. Een enorme omschakeling voor mevrouw Breed, die klaagt dat ze niets kan vinden. ‘Wat dan?’, vraagt Heleen. ‘M’n leven. En m’n potlood. Ik ben alles kwijt, vooral mezelf.’ Toch lijkt mevrouw Breed te wennen aan haar nieuwe onderkomen en toont ze zich dankbaar. Maar het is voor korte duur. Na een heupoperatie, een val uit bed en onvoldoende revalidatie heeft ze gekwalificeerde hulp en verzorging nodig. Van Royen filmde haar hulpbehoevende en eigenzinnige moeder in alledaagse situaties, maar ook bij gesprekken met zorgverleners, artsen en familieleden. HET DOET ZO ZEER is een openhartige documentaire over een dochter en moeder tijdens een bewogen jaar.

duur
87 min.