KEDI is een hartveroverende documentaire over de zwerfkatten van Istanbul. Zeker zo interessant zijn de mensen die voor hen zorgen, en die via de katten vertellen over hun (belevings)wereld.
‘Honden denken dat mensen God zijn. Katten niet, die weten wel beter. Katten weten dat de mens een tussenpersoon is van Gods wil.’ Aldus één van de vele inwoners van Istanbul die een zwerfkat in zijn hart gesloten heeft. En er zijn nogal wat zwerfkatten in de Turkse metropool. Je ziet ze in de documentaire KEDI van regisseur Ceyda Torun schooien, eten, kroelen, vechten, slapen én jagen. Aan de hand van zeven katten vertelt Torun over hun leven en dat van de mensen die voor hen zorgen. Juist het ongrijpbare, onafhankelijke van katten fascineert de mens. ‘Communiceren met katten is als spreken met buitenaardse wezens’, zegt één van de geïnterviewden. En voor die aaibare aliens gaan mensen ver: ze geven handenvol geld uit om de katten eten te geven en als dat nodig is naar de dierenarts te brengen. Daar krijgen ze ook een hoop voor terug. Neem de grijze chique kater Duman. Hij bedelt beschaafd door met zijn pootjes op het raam te tikken van de delicatessenzaak. Nee, hij komt niet naar binnen. Het liefst eet hij manchegokaas en kalkoen, dat het personeel netjes voor hem in brokjes snijdt. Heel anders dan de stoere Aslan, die ’s nachts ratten vangt in de winkel. Of Deniz, die zich in een eettentje al kroelend en kopjes gevend verzekerd weet van voedsel. Torun filmde op katten-ooghoogte, maar ook via drones torenhoog op de daken van Istanbul en met een camera op wieltjes mee-rennend op en onder marktkraampjes door. Het maakt van KEDI een oogstrelende ervaring. ‘Een film die zelfs van hondenmensen kattenfans maakt’, aldus de NRC die de bijzondere docu 5 sterren gaf.

duur
79 min.