Een indringend sociaal-realistisch drama over de gevolgen van een vechtscheiding in een jong gezin. Debuterend regisseur Xavier Legrand won er in Venetië prijzen mee voor beste regie én beste debuut.
JUSQU’À LA GARDE (tot het uiterste) laat pijnlijk treffend zien waar stukgelopen huwelijken toe kunnen leiden. De film opent met een zitting bij een rechter, waar de exen Miriam (Léa Drucker) en Antoine (Denis Ménochet) samen met hun advocaten strijden om de toewijzing van hun kinderen. Het loopt uit op een desastreuze voogdijzaak, waar vooral hun 11-jarige zoontje Julien de dupe van wordt. De rechter leest een brief van hem voor, waarin staat dat hij zijn vader niet meer wil zien. De advocaat van de vader vindt dat Julien tegen zijn vader wordt opgezet. Duidelijk wordt dat de jongen volledig in de mangel zit door de scheiding van zijn ouders, terwijl zijn wat oudere zus Josephine meer haar eigen weg gaat. Julien moet vervolgens zien te dealen met zijn vader, die hem regelmatig tegen zijn zin ophaalt. Julien wil dan niet laten merken dat hij bang is voor zijn vader en gedraagt zich stoer. Uiteindelijk gaat het echter faliekant mis. De absolute hoofdrol van JUSQU’À LA GARDE is voor de jonge Franse acteur Thomas Gioria, die Julien ijzersterk neerzet. Maar ook de rol van Ménouchet (doorgebroken als stugge Franse boer in Tarantino’s INGLOURIOUS BASTERDS) als gekwelde vader is gedenkwaardig. De Volkskrant noemde JUSQU’À LA GARDE ‘een wurggreep van een film’, de Filmkrant vond het drama ‘hartverscheurend’ en de NRC karakteriseerde het als ‘een ingenieus kat-en-muisspel’.

cast
Léa Drucker, Denis Ménochet, Thomas Gioria

duur
90 min.