De ene keer heeft ze compassie met haar ‘klant’, de andere keer is ze genadeloos. Documentairemakers Yves Hinant en Jean Libon volgden drie jaar lang de Brusselse onderzoeksrechter Anne Gruwez tijdens haar werk. Een niet te missen, buitengewone ervaring.
Laconiek, uitgesproken, humoristisch, uitdagend, nieuwsgierig, intimiderend, belerend, eigenzinnig, ontzagwekkend. Het zijn alle- maal typeringen die van toepassing zijn op het intrigerende hoofdpersonage van SO HELP ME GOD, onderzoeksrechter Anne Gruwez. Een vlotte dame van rond de vijftig die in haar blauwe deux cheveaux door Brussel tuft en op haar stuur meetrommelt met de Radetzkymars. Die past naadloos bij haar: net zo pittig en gedreven. In de ruim anderhalf uur die het filmmakersduo voor hun documentaire uittrok krijgen we een aardig beeld van Gruwez' dagelijkse praktijk. Naast de (draaideur)criminelen die ze ontvangt op haar kantoor in het Paleis van Justitie, houdt ze zich met een team van drie rechercheurs indringend bezig met een onopgeloste zaak uit begin jaren negentig waarbij twee prostituees zijn vermoord. Gruwez zet de lijnen uit, komt met nieuwe suggesties en laat zich niet gauw frustreren – bewonderenswaardig gezien alle tegenvallers tijdens het onderzoek. Dat Gruwez vaak een lange adem nodig heeft in haar werk, weet ze als geen ander. Wanneer een oude ‘klant’ van Albanese herkomst haar kantoor verlaat, grinnikt ze voor zich uit: “Leuk dat tevreden klanten terugkomen. Dat ze zich thuisvoelen”. Aan humor geen gebrek bij haar: “Ik ben de heilige Rita niet, de patroonheilige van de hopeloze zaken!” Ze voelt haarfijn aan hoe ze de kleine criminelen – zonder uitzondering met etnische wortels – moet behandelen. De één krijgt een lesje over inteelt, de ander over culturele waarden van het vrije westen. Streng doch rechtvaardig, met oog voor maatschappelijke implicaties. Een genot om haar zo bezig te zien!

cast
Anne Gruwez

duur
93 min.