Dit gespannen huwelijksdrama bedwelmt de kijker in kleine stapjes met subtiele onwaarschijnlijkheden, een dosis zwarte humor en hier en daar een flinke portie schrik. Een heerlijk geschift, volwassen sprookje om in te verdwalen – denk aan David Lynch in de alpen.
Het begint onschuldig overzichtelijk. In grove lijnen, maar niet zonder scherpe details, schetst TIERE snel en bondig de uitgangspositie: een huwelijk in het slop, recente ontrouw en sluimerend wantrouwen. Maar ook de hoopvolle poging om er nu dan toch samen, met z’n tweetjes uit te komen. Hiertoe reizen chefkok Nick en kinderboekenschrijfster Anna vanuit de grote stad af naar de Zwitserse Bergen, en onderweg in de auto spelen ze een spelletje dieren-raden … Ergens verlaat TIERE bijna onmerkbaar het pad van de gewone thriller. Eerdere kleinigheden worden verborgen vooraankondigingen, maar waarvan precies blijft onduidelijk. De werkelijkheid krijgt in ieder geval onlogische trekken en op vernuftig terloopse wijze verspringt regelmatig de oriëntatie – of is het desoriëntatie? Als kijker ga je, voortdurend onzeker, terugzoeken naar het punt waar je het spoor bijster zou zijn geraakt, totdat je je afvraagt of niets meer zeker is behalve dat je op het puntje van je stoel zit. Ook de psychologische verschrikking bij Anna en Nick wordt concreter wanneer verschillende karakters, plekken en staten van bewustzijn door elkaar gaan lopen.  Voor de opbouw van het verhaal liet regisseur Zglinski zich inspireren door tekeningen van Escher: onduidelijk is waar iets precies begint, eindigt of in een eindeloze lus doorloopt, waarbij het geheel toch een balans oplevert. Zo bouwt hij zorgvuldig en bijna met leedvermaak zijn voor de film op maat gemaakte gekte. Het zou allemaal ook gewoon een universele metafoor – met knipoog – kunnen zijn voor de (disfunctionele) liefde tussen man en vrouw, verpakt als een surrealistische, psychologische thriller.

cast
Birgit Minichmayr, Philipp Hochmair, Mona Petri

duur
95 min.