De Iraanse regisseur Jafar Panahi mag sinds 2010 geen films meer maken in eigen land, maar daar trekt hij zich niet veel van aan. Na TAXI TEHERAN is er nu 3 FACES.
Zelfs met een beroeps- en reisverbod, en dus een minimale cast en budget, is het Jafar Panahi weer gelukt om een gelaagd en lichtvoetig drama te maken. Dit keer over de rol van de vrouw, gesymboliseerd door drie generaties actrices. Panahi won er afgelopen voorjaar in Cannes de prijs mee voor het beste scenario. 3 FACES begint als een beroemde actrice (een cameo van Behnaz Hafari) tijdens de opnames van een film een verontrustende video ontvangt van een jong meisje uit een dorp op het Iraanse platteland. Het meisje lijkt zelfmoord te plegen omdat ze niet naar de toneelschool mag. Hafari legt de filmopnames stil om samen met haar regisseur (Panahi zélf) ter plekke uit te zoeken wat er aan de hand is. Het achtergebleven, oerconservatieve dorp in het verre noordwesten van Iran blijkt een heel eigen wereld, waar andere wetten gelden dan in de grote stad. Aloude tradities zijn er nog springlevend en vrouwen hebben er niets te vertellen. Ze worden genegeerd door de overheid en mogen zich niet inlaten met moderniteiten als kunst en acteren. Maar ze zijn ook vriendelijk, hartelijk en geïnteresseerd. Panahi geeft in 3 FACES geen oordeel, maar wil wél een politieke boodschap afgeven. Gelukkig heeft hij zijn gevoel voor humor niet verloren. En als je beseft onder welke omstandigheden hij zijn film heeft moeten maken rest slechts één oordeel: respect.

cast
Jafar Panahi, Nader Saeivar

duur
100 min.