De jonge Lazzaro is de goedheid zelve in deze poëtische fabel over goed en kwaad. Eerst zien we hem als een soort engel, werkend op het pittoreske platteland. Later als lid van een gemeenschap in de stad, aan de rand van de maatschappij.
Italië, jaren ‘80: Lazarro (Adriano Tardiolo) is een jaar of twintig en werkt met zijn grote familie op de tabaksplantage van markiezin Alfonsina de Luna, de koningin van de sigaret. Zij buit hen uit en houdt hen onder de duim middels een louche tussenpersoon. Lazzaro is een naïeve, goedaardige ziel in een warme, hulpvaardige gemeenschap. Toevallig raakt hij bevriend met Tancredi, de zoon van de markiezin waarmee deze in onmin leeft, die hem om hulp vraagt bij het in scene zetten van zijn eigen ontvoering. Daarmee forceert Lazzaro, zich overigens van geen kwaad bewust, het einde van de feodale verhoudingen waarin de familie op de plantage leeft. In het tweede deel – de film maakt hier een flinke sprong in de tijd – gaat Lazzaro op weg naar de grauwe, kille stad. Daar vindt hij zijn jeugdvriendin Antonia (Alba Rohrwacher) en alle anderen uit zijn dorp terug, aan de rand van de maatschappij en zich in leven houdend met kleine criminaliteit. Lazzaro, die in tegenstelling tot de anderen niet ouder is geworden, is echter niet welkom in hun genadeloze wereld, waar ieder voor zich leeft. LAZZARO FELICE is een goedmoedige fabel over de veranderingen die Italië de jongste dertig jaar heeft doorgemaakt. Regisseur Alice Rohrwacher maakte eerder het ook bij ons vertoonde LA MERAVIGLIE over een bijenkwekersfamilie. Met haar nieuwe film won ze de scenarioprijs in Cannes.

cast
Adriano Tardiolo, Agnese Graziani, Luca Chikovani

duur
125 min.