Deze vrolijke muziekfilm is een geromantiseerde versie van de jonge jaren van regisseur Kirill Serebrennikov. Als bevlogen twintiger in de Sovjet-Unie van de jaren tachtig maakte hij onderdeel uit van het hippe wereldje van connaisseurs van westerse rock. 
In Leningrad (nu Sint Petersburg), neemt rock ’n roll-ster Mayk aanstormend muzikaal talent Viktor onder zijn vleugels en introduceert hem bij zijn vrienden. Ergens komt ook liefde om de hoek kijken. Veel meer hoeven we niet te verklappen, want LETO's kracht zit vooral in de frisse en vlotte aanpak vol heerlijke muziek en ongewone onderbrekingen met visuele grappen. Met de nodige melancholie wordt een unieke sfeer teruggehaald, die zwanger is van de hang naar vrijheid. Weinig westerlingen zal dit bekend zijn, ondanks de rol die westerse muziek er speelde. Niet veel later, met perestrojka en het nieuwe Rusland, ging het allemaal verloren. In Mayk's sterk toegewijde muziek-scene verslindt iedereen fanatiek alles wat ze aan westerse albums kunnen bemachtigen: van 'klassiekers' als The Beatles, Dylan, Velvet Underground, Bowie and the Doors, tot punk and new wave als the Sex Pistols, the Clash, and Blondie – alles op vinyl natuurijk. Sommige Russische bands mochten onder toeziend oog van de Communistische Partij optreden. Hun teksten werden gescreend en covers van westerse liedjes waren verboden. LETO (‘zomer’) gebruikt historische figuren en situaties, zoals rock-muzikant Mayk Naoemenko, die daadwerkelijk een mentor was voor Viktor Tsoy, oprichter van de band Kino, later een ware Russische rocklegende. Saillant detail is dat de regisseur, blijkbaar nog steeds 'te rebels', zijn film moest afmaken onder huisarrest. Het maakt het niet minder een genot om naar te kijken.

cast
Teo Yoo, Irina Starshenbaum, Roman Bilyk

duur
126 min.