Deze beroemde festival-docu brengt ons als in een tijdscapsule terug naar Newport, Rhode Island in 1958. Het welgestelde kustplaatsje vormt het sfeervolle, zomerse decor voor optredens van o.a. Louis Armstrong, Mahalia Jackson, Thelonious Monk, Dinah Washington en Chuck Berry. Naast jazz, blues, gospel en een beetje rock-'n-roll krijgen we een beeld van de American Dream in the fifties, voordat nieuwe, wildere tijden en de nakende burgerrechten-strijd hun intrede deden.
De soundtrack van JAZZ ON A SUMMER'S DAY werd op LP een bestseller, maar de film zelf werd in de VS in die jaren nauwelijks gedraaid. Toch wordt de enige film van regisseur Bern Stein beschouwd als een klassieker, een van de beste jazz-concert-documentaires ooit. Het is deels een festival-registratie met muziek en publiek, zonder commentaar en met enkel off-camera interviews. En deels een portret van wat er verder gebeurd in het stadje, met huisfeesten, kinderen aan het strand, muziek aan het water, een grote zeilwedstrijd (de America's Cup van 1958). Wat opvalt is hoe onbekend wij als kijkers van nu zijn met de sfeer en beelden van de jaren vijftig, terwijl de sixties en seventies veel dichterbij lijken. De zomerse paar dagen in Newport voelen als een volledig andere, lang vervlogen tijd. De locatie van het festival versterkt dat nog eens: Newport is een keurige kustplaats met dames in stijlvolle zomerse kledij, waar een witte, cultureel geïnteresseerde upper-class er zomerhuizen op na houdt. De grote maatschappelijke ontwikkelingen in het land lijken hier niet aan te geraken. Het maakt de film tot een momentopname van de naoorlogse American Dream op zijn hoogtepunt. Toch onderscheidde juist het festival zelf zich als vooruitstrevend, bijvoorbeeld met het programmeren van zwarte artiesten, een initiatief van de tegendraadse oprichtster Elaine Lorillard, die vermoedelijk goed aanvoelde wat het vermogen was van muziek om de wereld wakker te schudden.------NRC â??â??â??â?? “Wereldberoemde jazzfilm blijft heerlijk om te zien.”

duur
85 min.